Centrum Dydaktyczno-Informacyjne

Podczas obchodów jubileuszu pracy twórczej 22 grudnia 1900r. dzieci wręczyły pisarzowi Dziesięć przykazań Sienkiewiczowskich. Pierwsze przykazanie brzmiało ,,Nie będziesz miał Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego i innych nade mną.

W latach 1876–1878 pracował jako korespondent "Gazety Polskiej" w Ameryce Północnej. Tamże uczestniczył wraz z Heleną Modrzejewską i jej przyjaciółmi w zakładaniu komuny rolnej. Zamysł się nie udał. Wyjazd do Ameryki był pierwszą z licznych podróży, które odbywał mimo słabego zdrowia. Zwiedził całą Europę, pojechał do Konstantynopola, w 1890 na wyprawę myśliwską do Zanzibaru

Angażował się w wiele akcji społecznych, m.in. w budowę pomnika Adama Mickiewicza. Był prezesem Kasy Przezorności dla Literatów i Dziennikarzy (1899–1900), współzałożycielem istniejącej do dzisiaj Kasy im. Mianowskiego dla Osób Pracujących na Polu Naukowym. W 1889 ufundował stypendium im. Marii Sienkiewiczowej dla literatów żyjących w ciężkich warunkach materialnych. Ufundował też kościół w Zakopanem i sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci.

Pisarz był kawalerem francuskiej Legii Honorowej.
Był członkiem Serbskiej Akademii Nauk i Umiejętności

Pierwszy debiut książkowy – na okładce przekręcono jego nazwisko na „Stankiewicz”.

Wizerunek Sienkiewicza pojawił się na banknocie 500000zł w 1990 roku.

Niski wzrost był powodem kompleksów pisarza.

Pełne imię i nazwisko pisarza brzmi: Henryk Adam  Aleksander Pius Sienkiewicz herbu Oszyk (herb przedstawiający łabędzia, po mieczu wywodził się z Tatarów osiadłych na Litwie w XV i XVI wieku).

Filmy na podstawie jego książek, osiągały największe rekordy w polskiej kinematografii, na przykład "Krzyżacy" 32 mln 315 695 tys. widzów, czyli więcej niż liczba ludności Polski w roku premiery 1960.

Był członkiem najstarszego polskiego klubu sportowego –Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego

Jego pierwsza (nieopublikowana) powieść nosiła tytuł "Ofiara".

Studiował na wydziale lekarskim Szkoły Głównej Warszawskiej, po pewnym czasie przeniósł się na studia prawnicze, następnie na wydział Filologiczno-Historyczny.

W roku 1900 otrzymał od społeczeństwa majątek w Oblęgorku (koło Kielc), stworzył tam szkołę dla dzieci.

Quo vadis przetłumaczono na ponad pięćdziesiąt języków. Na podstawie powieści powstały także sztuki teatralne, opery, oratorium Feliksa Nowowiejskiego i pantomima, a w 1951 roku film amerykański w doborowej obsadzie, nominowany do Nagrody Akademii Filmowej.

Dziwny zbieg okoliczności sprawił, że w życiu Henryka Sienkiewicza było pięć kobiet, z którymi łączyły go uczucia miłosne, a wszystkie nosiły imię MARIA.

Maria Kellerówna - pierwsza młodzieńcza miłość;

Marynia Szetkiewicz - umiłowana nade wszystko żona, przedwcześnie zmarła na gruźlicę;

Marynuszka Romanowska - trzecia Maria i druga żona;

Maryja Radziejewska - ostatnia miłość;

Maria Babska zwana " Markiem" - piąta Maria i trzecia żona, towarzyszka Sienkiewicza aż do śmierci.

Jeden z wielbicieli Trylogii, ukrywający się pod pseudonimem Michał Wołodyjowski, ofiarował Sienkiewiczowi piętnaście tysięcy rubli. Pisarz nie chciał przyjąć prezentu, wezwał ofiarodawcę do cofnięcia darowizny. Uzyskane w ten sposób pieniądze przeznaczył na fundusz stypendialny imienia Marii Sienkiewiczowej, z którego skorzystali między innymi: Maria Konopnicka, Stanisław Przybyszewski, Stanisław Witkacy.

Henryk Sienkiewicz jest pomysłodawca nazwy „pocztówka”. Nazwę tę wymyślił jako propozycję w konkursie na polska nazwę ilustrowanych kart w roku 1900; w konkursie wziął udział pod pseudonimem „Maria z R.”